Alnım Çağırıyor Ellerini!


 


Sen ışık, ümit ve hayat

Sen ümitsizliğin ümide dönüştüğü an

Sen uçuruma yuvarlanırken yakalanılan dalsın

Senin aşkının büyüsü dağıttı

Ruhumun kırık aynasındaki bulutları

İçimdeki cehennemi haykırış

Senin aşkınla dönüştü kuş seslerine

 


Gitme ne olur

Yanımda kal!

diyemem

fakat nasıl hastayım bir bilsen

alnım çağırıyor ellerini!



Biliyorum  belki bir akşamüstü

belki bir tren garında

Unutulmuş sahipsiz  eşya olacak aşkımız

Belki dönüp  bakmayacaksın geriye

Rayların ışıltısında eriyen gözlerimi görmeyeceksin.

Yorgunum, hastayım yürüyorum yine de,

Seninle mutluluk arasına gerili o incecik telde.

Sana yaklaştığım her adımda

seyrediyorum  geleceği

Sonsuz bir ürpertiyle gözlerinde.
 


Gitme ne olur
 
Yanımda kal!
 
Diyemem.
 
Fakat nasıl hastayım bir bilsen
 
Alnım çağırıyor ellerimi!
 

 
 
 

 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

PAPAZIN BAĞI: BİR CENNET PARÇASININ HİKAYESİ...

ANKARA’NIN İKİ YÜZYILANA DAMGA VURMUŞ BİR TARİHİ YAPIT: ABİDİNPAŞA KÖŞKÜ

şarap,kadın,şiir...-şiir-