YÜRÜYORDU BULUTTAN KORTEJ...


 

Kesilmiş  bilek misali  acı içinde kıvranıyordu

Gökyüzünde yıldızlar.

Ve kentin en büyük meydanında

Genç olmanın anlamını bilmeden

Yaşlanıyordu çocuklar.

Islatıyordu onları acılı bulutların gözyaşları.



Buluttan bir kortej yürüyordu, ellerinde örs ve çekiç

Hiç kimse görmüyordu yanlarından geçen buluttan korteji

Kortejin içinde bir yanardağ yürüyordu

Yürüyen kimlerdi

Yanardağdan yürekleriyle kenti fetheden?



Onsekizinde bir Eros’tu  sanki
Buluttan kortejin düş gezegeni
 
Bütün hedeflere ayaklarından çok önce ulaşıyordu.
 
Ve düşünceleri ne kadar hızlanırsa

Sırtında dünyayı taşıyan Herkül misali
 
Kuvvetleniyordu bilekleri.

 
 

 
Gerçekten bu kentte yaşayanlar, “biz” miydik
 
Öyleyse nedendi herkesteki bu terkedilmişlik
 
Bütün günahları üstlenmişler sanki
 
Gezi'deki ağaçlar boynu bükük duruyordu
 
Yürüyordu buluttan kortej;
 
Yürüdükçe "kimse"likten  kimliğe büyüyorduk
 
Yürüyordu buluttan kortej,  sallayarak örs ve çekici
 
Bütün kapılar kardeşliğe açılıyordu.
 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

PAPAZIN BAĞI: BİR CENNET PARÇASININ HİKAYESİ...

ANKARA’NIN İKİ YÜZYILANA DAMGA VURMUŞ BİR TARİHİ YAPIT: ABİDİNPAŞA KÖŞKÜ

şarap,kadın,şiir...-şiir-