Dostlarımdı benim güzel çocuklarıydı ülkemin
Ostimde işçiydi biri, diğeri Eskişehir'de öğrenci
Karanlıkla örttüler gün ışığı bakışlarını.
Bütün ölçütleri biçak ağzıydı hayatın
Zifir gözlü bir geceyi yırtıp geçti haykırışları. 
Onlarsa binicisini üzerinden fırlatan bir tay misali
özgür ve asi yürüdüler ölümün üstüne.
şimdi mutluluktan söz açmaya gerek yok
Hüzündür insanın en insan hali.

Mahmut Üstün
 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

PAPAZIN BAĞI: BİR CENNET PARÇASININ HİKAYESİ...

ANKARA’NIN İKİ YÜZYILANA DAMGA VURMUŞ BİR TARİHİ YAPIT: ABİDİNPAŞA KÖŞKÜ

şarap,kadın,şiir...-şiir-