Size
baktık, insan yoktu, bu nasıl sevda
Ne
zaman gözlerinizde arasak özgürlüğü
Ağlardı
yüreğimizdeki Promethus çığlık çığlığa
Ey
Nomenklatura elvada size ihtiyacımız yok
Siz
geldiniz bütün çoğulluklar terk etti bizi
Soğuk
bir namluydu gözleriniz,
baktınız mı
içimiz üşürdü
Güldünüz
mü martılar
ölürdü denizlerimizde
Dokundunuz
mu buzlanırdı
damarlarımızdaki ateşten
ırmak
Paslı
bir bıçaktı her
sözcüğünüz, sevdamız kanardı,
Özgürlüğe aşık,
paylaşmaya vurgun
yüreğimiz size
sesleniyor! Bakın!
Ey
Nomenklatura elvada!
Artık anlayın!
Celladıydınız
siz
en güzel ütopyanın
Varlığınızla
örselenmiş
düşlerimizi yeter ki bize bırakın
Kendimiz
ateş olur,
kendimiz kül, kendimiz söneriz
Kendimiz
yağmur olur,
kendimiz sel, kendimiz kururuz
Yeniden
kanatlanmış
bir serçe ümitlerimiz,
fırladı fırlayacak
Özgürlük
sağrısı terli bir kısrak,
ha koştu ha koşacak
Yeter
ki varlığınızla kanayan
düşlerimizi bize bırakın
Ey
Nomenklatura elvada,
size ihtiyacımız yok
Bırakın!
Engin denizlere ulaşsın
içimizdeki bu deli ırmak
Bırakın!
Yeniden tomurcuğa durmuş
bir çiçek olsun hayat
Yorumlar
Yorum Gönder