Alnım Çağırıyor Ellerini!
Sen ümitsizliğin ümide dönüştüğü an
Sen uçuruma yuvarlanırken yakalanılan dalsın
Senin aşkının büyüsü dağıttı
Ruhumun kırık aynasındaki bulutları
İçimdeki cehennemi haykırış
Senin aşkınla dönüştü kuş seslerine
Yanımda kal!
diyemem
fakat nasıl hastayım bir bilsen
alnım çağırıyor ellerini!
Biliyorum belki bir
akşamüstü
belki bir tren garında
Unutulmuş sahipsiz
eşya olacak aşkımız
Belki dönüp
bakmayacaksın geriye
Rayların ışıltısında eriyen gözlerimi görmeyeceksin.
Yorgunum, hastayım yürüyorum yine de,
Seninle mutluluk arasına gerili o incecik telde.
Sana yaklaştığım her adımda
seyrediyorum geleceği
Sonsuz bir ürpertiyle gözlerinde.
Yorumlar
Yorum Gönder