Yıldızlarını kaybetmiş gökyüzü- şiir-

 

Ey! küçük bir tebessümle ruhumu ayaklandıran kadın
Eşyalarıma, odama, bütün varlığıma sinmiş hatıran.
Nereye gitsem gözlerimde taşırım siluetini her an
“Her an seni düşünür, her an seni yaşarım”, bir uzun gurbet gibi.
Şimdi sihrini yi...

tiren bir şeyler mi var sevda mevsimlerin de
Yıldızlarını kaybetmiş bir gökyüzü gibisin, öksüz ve mahzun.
Yazdığım şiirler de mi getirmiyor çalınmış coşkularını sana.
En yorgununda mevsimlerin uçmaya mahkum kelebek misin?
Mısralarım özsu olup aniden sızsa damarlarına
yeniden can katabilir mi sararan yapraklarına?
Ey! saçlarımda dolaşan eliyle ruhuma huzur sunan kadın.
Çakırkeyifliğin de güzeldi senin, kadehinde utangaç bir haz vardı
“Kur masayı Madam Destina, kirli beyaz muşamba örtüleri ser”
Yok mu sayalım şimdi, ay aydınlığında el ele yürüdüğümüz yolları,
Çalındı mı yoksa hatıralarından o karanfil tadındaki sevişmeler.
Ey! Her dokunuşunda damarlarımdaki suyu alazlandıran kadın.
Aşkımdın benim, yangınımdın, yağmurumdun, yıldızım.
Hüznün de güzeldi senin, ilk türkün kanayan sızısıydı erken ölümlerin.
“Pencereye bir taş geldi, döndüm sandım Mamoş geldi”
Kuşlardan, rüzgarlardan haberini sorarım,
En derin hasret tadında şiirler yazarım."